O rasie

Historia Alaskan Malamute

Alaskan Malamute to jeden z najstarszych arktycznych psów zaprzęgowych. Malamuty nie należą jednak do sprinterów, nazywane często lokomotywą północy miały ciągnąć ciężkie ładunki na długich dystansach. Nazwa rasy wzięła się od plemienia Eskimosów Mahlemut zamieszkujących północne wybrzeże Alaski. Ludzie z plemienia Mahlemut prowadzili koczowniczy tryb życia byli myśliwymi i rybakami. Psy pomagały i ułatwiały ich codzienne życie, zabierali je na polowania na foki i niedźwiedzie polarne. Wykorzystywano je do transportu upolowanej zwierzyny. Malamut od początku był kształtowany tak aby sprawdził się w trudnych warunków arktycznych, dlatego ważna była przede wszystkim siła, wytrzymałość i odporność na niskie temperatury, a jednocześnie nie wymagał bogatego żywienia. Psy były niezbędne do przetrwania Eskimosów, łączyła ich więź wzajemnej zależności jak i szacunek. Malamuty potrafiły pracować przy praktycznie głodowych dawkach pokarmu, ale trakowane były jak członkowie rodziny, bawiły się z dziećmi spały z ludźmi, aby podtrzymywać ciepło. Pochodzenie tych ludzi i psów nie zostało nigdy do końca ustalone, ale byli tam od pokoleń. Krążyły legendy od ludziach północy i o ciągnących ich psach.

W momencie odnalezienia złota na Alasce, bardzo dużo ludzi zaczęło zjeżdżać w poszukiwaniu kruszcza. Spowodowało to duży popyt i popularność na psie zaprzęgi. Psy wykorzystywano nadal do ciągnięcia ciężarów z czasem jednak przeznaczane były do rozrywki. Popularne stały się wyścigi psich zaprzęgów czy wegiht pulling.
W skutek popularności pracy psów w zaprzęgach rasa została praktycznie zniszczona, w wyniku różnych krzyżowań z innymi psa. Jednak ludzie Mahlemut izolowali swoje życie, dlatego też ich psy zostały czyste.
Rasa została zatwierdzona przez ACK w 1935 roku, w tym samym, w którym powstał „Alaskan Malamute Club of America”. Eva Brunelle Seeley uważana jest za „matkę Alaskan Malamute” to ona doprowadziła do rejestracji rasy w USA

Trudno nam dzisiaj sobie wyobrazić w jak ciężkich warunkach arktycznych ta rasa się kształtowała, te psy od najstarszych lat służyły człowiekowi, bardzo często to od Malamuta zależała przetrwanie człowieka.
W dzisiejszych czasach nie możemy zapomnieć o pierwotnym przeznaczeniu tej rasy i cechach pozwalających przetrwać psu w arktycznych warunkach Malamute musi mieć mocną budowę, głęboką klatkę i dobrze umięśnione ciało, a ruchy malamuta muszą być silne i wytrzymałe, stabilne, pewne i mocne.
Historia tej rasy pokazuje nam imponujące dziedzictwo Malamuta jako psa niestrudzonego i inteligentnego, najlepszego pracownika w trudnych warunkach północnych.


 

Wygląd Alaskanów

Rozmiary osobników mają wyraźny przedział wagowy:  od 35 do 45 kilo dla psów i od 30 do 35 kilo dla suk. Malamut pewnie stawia nogi na ziemi, przez co sprawia wrażenie wiecznie aktywnego i dumnego, zaś głowa i uważne oczy  wskazują na ciekawość świata i zainteresowanie otoczeniem. Na szerokiej głowie sterczą trójkątne uszy. Kufa jest duża, ale nie gruba, spiczasta, ale nie za długa. Zwarta sierść szczelnie okrywa miękką warstwę podszerstka. Malamuty występują w różnych umaszczeniach, a ich głowy posiadają charakterystyczne cechy, takie jak sztaba z ciemnej sierści, kompletnie biała barwa pyska lub przeciwnie - ozdobiona maską w ciemniejszym odcieniu.  Ogon jest grubo pokryty sierścią i wygięty nad plecami, przez co czasem wygląda niczym grzebień nad grzbietem psa.

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej o wyglądzie Alaskan Malamute zapoznaj się ze wzorcem rasy FCI lub Ilustrowanym wzorcem rasy AKC

wygląd alaskan malamute

 

Dla kogo malamut ?

Właściciel Malamuta musi poświęcić psu mnóstwo czasu na naukę posłuszeństwa oraz na aktywne spędzanie z nim czasu, ćwiczenia i zabawę.  Unikatowy charakter tej rasy, jej inteligencja i niespożytkowana energia wielokrotnie będą Was denerwować, ale zapewnią Wam też wiele rozrywki. Pies sprawi wam wiele radości (jeśli sam będzie szczęśliwy) i nieszczęścia (gdy będzie smutny). Jeśli taki związek człowieka ze zwierzęciem wam nie odpowiada, to szukajcie innej rasy.

Malamuty muszą mieć porządnie ogrodzenie, bo nie potrafią pohamować swoich łowieckich instynktów, nawet jeśli zostaną same tylko na kilka minut! Alaskany często zabijają małe zwierzęta, takie jak koty, ptaki, króliki, myszy i szczury ze względu na swoją silną potrzebę polowania. Nawet wychowanie szczeniaka z kotem nie zapewni drugiemu zwierzakowi bezpieczeństwa w przyszłości!

dla kogo alaskan malamute

Alaskan Malamute potrafi też siać prawdziwe zniszczenie, jeśli pozostanie sam. Malamuty potrzebuje dużej dawki aktywności na świeżym powietrzu i są bardzo głośne,uwielbiają wyć, więc mogą być uciążliwe dla sąsiadów. Wymagają też sporej przestrzeni do biegania i minimum codziennych spacerów. Najlepiej jeżeli będziecie przebywać z psem przez cały czas i musicie zaplanować odpowiedniej ilości zabaw na zewnątrz - jeśli nie jesteście w stanie temu podołać, nie jest to pies dla was. Większa cześć Malamutów trafiających do schronisk należała do właścicieli którzy nie poświęcali swoim podopiecznym dość czasu. Zamykali je w kojcu lub zostawiali na wiele godzin w mieszkaniu. Pamiętajcie o tym i nie zapełniajcie jeszcze bardziej schronisk. WIELE OSÓB NIE MOŻE SOBIE PORADZIĆ Z ALASKAN MALAMUTEM.


 

charakter alaskan malamute

Charakter Alaskan Malamute

Malamute jest kochającym przyjaznym psem, chętnym do zabaw, jest wiernym oddanym przyjacielem człowieka. Często jednak nie są to psy „jednego pana”, są bardzo inteligentne, przez co bywają uparte i łatwo się nudzą. Nie są polecane dla osób, które szukają pierwszego psa - łatwo popełnić błędy wychowawcze, a potem ich nie naprawić, jeśli nie wie się, co należy robić. Malamuty mogą być trudne do wyszkolenia ze względu na swoją upartość. Prawdą jest, że Alaskan potrafi nauczyć się nowej rzeczy po jednym czy dwóch powtórzeniach, bo to bardzo inteligentna rasa. Jednak zmuszenie psa do powtórzenia polecenia to bardzo trudne zadanie, z powodu wrodzonej niepokorności i szybkiemu znudzeniu powtarzalnymi czynnościami. To typowe dla wszystkich ras północnych. Wiele Malamutów kończy w schroniskach (lub nawet gorzej), bo ich właściciel zakochał się w słodkim szczeniaku, ale nie poradził sobie z wychowaniem wielkiego, charakternego dorosłego psa. To wyjątkowo inteligentne psy, które wciąż badają, gdzie leży granica ich możliwości. Często potrafią wytrenować swoich właścicieli, nim ci zrozumieją, co się stało.

Posiadacz Malamuta powinien jak najczęściej socjalizować szczeniaka z innymi psami. Charakter Alaskana sprawia, że nie powinien on być celowo szkolony na psa agresywnego. Psy te są kiepskimi stróżami, pilnowanie domu jest wbrew ich instynktowi. Alaskan raczej przywita się z potencjalnym złodziejem jak z członkiem rodziny. To typowe dla tej rasy.

Malamuty zgodnie ze swoim przeznaczenie mają wpojone, aby ciągnąć i być na czele. Nierzadko spacer z psem jest wyzwaniem dla niedoświadczonego właściciela. Psy te zachowały swoje pierwotne przeznaczenie i chcą prowadzić. Należy pamiętać, że Malamut jest psem niezależnym i pewnym siebie, ma silną wolę. Często wykazuje agresje w stosunku do przedstawicieli tej samej płci, zwłaszcza w obrębię własnego gatunku. W stosunku do dzieci i ludzi łagodne, często wręcz domagają się pieszczot, łaszą się, a za ulubiony przysmak zrobią praktycznie wszystko. Większość Alaskanów kocha dzieci. Nie są jednak dobrymi pupilami dla pociech - maluchy sobie z nimi nie poradzą. Mogą jednak, pod okiem rodziców, brać udział w aktywnym szkoleniu psa. Zacznijcie wcześnie, aby wasze dziecko ćwiczyło z Malamutem jak największą ilość komend i wybierzcie tylko takie polecenia, których pies posłucha. Nigdy nie zostawiajcie swoich maluszków sam na sam z psem - cudzym lub własnym! Mimo, że te zwierzaki kochają dzieci i vice versa, obie strony muszą nauczyć się nawzajem swoich zachowań. Większość wypadków z udziałem dzieci wynika z tego, że są tylko dziećmi, psy zachowują się jak psy, a dorośli po prostu niedostatecznie upilnowali obu bawiących się członków rodziny, ani nie zadbali o odpowiednią edukację. Psy te nie mogą być zostawione same sobie, często kopią doły, wyją, szukają towarzystwa poza ogrodzeniem, idealnym właścicielem dla Alaskan Malamute będzie osoba aktywna. Malamuty zachowały swoje naturalne instynkty, często nie słuchają swojego właściciela i nie przybiegają na zawołanie, mają też skłonności do polowań.


 

AWWW...
Czyli gadanie alaskanów

Ta rasa może być głośna. Malamuty nie szczekają - raczej rozmawiają wydając przeciągłe jęki - gadają. Potrafią, też wyć bardzo głośno, zazwyczaj gdy mają bodziec w postaci jakiegoś odgłosu np. przejeżdżającej karetki, bijących dzwonów w kościele lub po prostu gdy są smutne, albo gdy coś je boli. Jako właściciele kilku Malamutów zauważyliśmy, że zaczyna wyć najpierw jeden osobnik, a później dołącza reszta, jednak wszystkie jednocześnie przestają wydawać dźwięk. Takie zachowanie wynika oczywiście z ich stadnej natury.

wycie alaskan malamute

Pielęgnacja - Czyli co zrobić z sierścią malamuta ?

Sierść może być średnia lub długa. Jest ona dwuwarstwowa - wierzchnia warstwa ochronnej, grubej sierści osłania miękki, ogrzewający podszerstek. Rasy dwuwarstwowe gubią sierść przez cały rok, dwa razy do roku bardziej obficie - wiosną i jesienią - ze względu na naturalną zmianę klimatu, która uruchamia proces linienia psa. Suczki wyraźnie zrzucają sierść w dwóch wspomnianych okresach, natomiast psy, jeśli są zadbane, gubią jej znacznie mniej i potrafią wytrzymać w jednym okryciu nawet osiemnaście miesięcy.

pielegnacja-alaskan-malamute

Starsze psy mają tendencję do "zawijania się" w sierść - znaczy to, że nigdy w pełni jej nie gubią i mogą zrzucać ją aż dwa lata.

Rutynowe, dokładne wyczesywanie sierści to podstawa pielęgnacji Malamuta. Regularne czesanie łagodzi linienie, sierść nie matowieje, nabiera zdrowego wyglądu. Pamiętajcie, że każdy włos usunięty poprzez szczotkowanie to jeden włos mniej w waszym domu! Dwuwarstwowa sierść wymaga więcej zabiegów poza powierzchownym głaskaniem. Ważna uwaga - nie gólcie swoich psów, aby dać im "ochłonąć" latem - sierść nie tylko chroni przed zimnem, ale również przed przegrzaniem. Golenie nic nie daje waszemu psu. Sam zrzuci nadmiar sierści w cieplejsze dni.

Po kąpieli warto wysuszyć sierść dużą suszarką przemysłową, aby wywiać martwe, wypadające włosy. Dzięki temu całe futro szybciej się regeneruje i ogranicza się w ten sposób powstawanie skupisk martwej sierści oraz widocznych kłaków.  Cotygodniowe wydmuchiwanie pomaga również w usunięciu wielkich dziur w sierści pozostawionych przez wypadające włoski.  Dzięki temu wygląd waszego psa pozostanie schludny.


 

Zdrowie Malamutów

Żywienie - Właściciele Malamutów zauważyli, że sypanie karmy wtedy, gdy miska jest pusta to zły pomysł. Wiele Alaskanów natychmiast zjada każdą podaną im porcję, co szybko prowadzi do otyłości i problemów zdrowotnych. Jeśli chodzi o markę - każdy rodzaj pożywienia od sprawdzonego producenta będzie zdrowy dla psa. Jednakże  karma renomowanej firmy ma jedną prostą zaletę - dostarcza więcej wartości odżywczych w mniejszej porcji. Co więcej, jakość i wielkość stolca również jest lepsza po droższym rodzaju karmy. Suplementacja posiłków, kiedy nie jest wymagana ze względu na zdrowie, nie jest zalecana, gdyż może przynieść skutek odwrotny od zamierzonego. Natomiast psy chore, zestresowane i stare na pewno zyskają na spożywaniu zalecanych dodatków dietetycznych.


Pasożyty -
Działania zapobiegawcze co do nicieni, są zalecane dla malamuta jak i każdego innego psa. Dorosły pies powinien otrzymywać tabletki na pasożyty najlepiej co 3 miesiące. W trakcie cieplejszych miesięcy wiosennych i letnich zalecana jest również obserwacja i sprawdzanie sierści psa, by wykryć pchły, kleszcze i inne pasożyty. Wszelkie środki zapobiegawcze (obroże, krople) są jak najbardziej wskazane, jednak należy pamiętać, że żaden środek nie daje 100% pewności, że psa nie ukąsi kleszcz. W okresie największego wsypu kleszczy tj. wczesną wiosną i jesienią, najlepiej ograniczać chodzenie z psem po lasach i wysokich trawach, aby zminimalizować ryzyko zarażenia.

Łapy - Aby łapy były zdrowe, a chodzenie nie było dla psa niekomfortowe, pazury powinny być obcinane co 2 do 4 tygodni. Futro między poduszkami na łapach powinno być przycinane. Zacznijcie od łap przednich, najpierw przycinając futerko od spodu. Potem unieście sierść między palcami i postarajcie się przyciąć jej nadmiar nożyczkami, ale nie ucinajcie zbyt wiele.


Idealne lokum

Malamuty są najszczęśliwsze, kiedy mogą uczestniczyć w życiu rodziny. Najlepiej umożliwić psu wchodzenie i wychodzenie z domu kiedy chce, należy nauczyć psa, że powinien podchodzić do drzwi wejściowych, kiedy chce, by go wypuścić. Jest to bardzo proste. Na zewnątrz, pies potrzebuje dużego, ogrodzonego podwórka. Malamuty są bardzo drapieżne, co wynika z naturalnego instynktu łowcy. Jeżeli coś się rusza lub piszczy, pies będzie to gonił - czasem prowadzi to do niebezpiecznych konsekwencji. Malamuty są znane z zabijania królików, wiewiórek i ptaków, a także okolicznych kotów. Alaskany z reguły nie atakują tylko kotów, z którymi się wychowały i wobec których nauczono ich kontrolowania naturalnych instynktów. Niektórym psom nigdy nie można zaufać w towarzystwie małych zwierząt, nawet gdy z nimi dorastają.

Ponieważ są rasą biegaczy, Malamuty mają tendencję do włóczenia się po okolicy. Nigdy nie spuszczajcie psa ze smyczy, ponieważ tylko nieliczne są w pełni posłuszne wydawanym komendom (chyba, że wasz faktycznie jest), a ponadto nie zwracają uwagi na ruch uliczny. Na wsi mogą zacząć ścigać dzikie i gospodarcze zwierzęta, a także być pomylone z wilkami i zabite z tego powodu. Ważne jest duże i wytrzymałe ogrodzenie dla ludzi trzymających Malamuty. Niezależnie od tego, każdego dnia, powinny być regularnie wyprowadzane i szkolone. Mimo, że potrafią się dobrze przystosować do życia w bloku, ich właściciel musi im zapewnić odpowiednią ilość ćwiczeń. Malamuty, które są trzymane głównie na zewnątrz domu lub większej posiadłości, powinny mieć zapewniony stały dostęp do zadaszonej budy. Alaskany powinny być uczone ostrożności i spokojnego zachowania wobec dzieci. Psy kochają ludzi, ale dzieci przyciągają uwagę Malamutów swoimi szybkimi ruchami i wysokimi dźwiękami, które wydają (są one podobne do dźwięków wydawanych przez zranione małe zwierzęta i tutaj może włączyć instynkt łowcy).

Ogrodzenie powinno być wysoki i mieć co najmniej 2 metry. Dobrze też wkopać siatkę w ziemię, by uniemożliwić psu podkop. Bardzo dobrze sprawdzają się ogrodzenia z paneli metalowych, czy betonowych. Jeżeli nie stać cię na zmianę ogrodzenia, to alternatywnym sposobem jest pastuch elektryczny. Malamuty to zapaleni kopacze. Dobrym pomysłem jest ustawienie dla nich piaskownicy w zacienionej części ogródka i zachęcanie do kopania właśnie w niej. Malamutom nie powinno się pozwalać na włóczenie się po okolicy. Wybierając budę dla Malamuta, należy pamiętać o osadzeniu jej na płycie betonowej. Wybieg powinien mieć szerokość około dwóch i pół metra,  długość około 5-6 metrów. Konstrukcję należy zbudować w cieniu, zaś buda w kojcu musi być szczelna i posiadać drzwi, dzięki czemu pies będzie mógł się schronić przed niesprzyjającą pogodą.  Malamuty to psy arktyczne, mogą więc zostawać na zewnątrz nawet podczas mrozów. Niemniej, wytrzymała, odpowiednio przygotowana buda pozwoli im się schować w razie potrzeby. Pamiętajcie,  aby miała ona płaski dach, bo Alaskany lubią kłaść się na swoich domach i obserwować okolicę. Środek powinien być wyłożony słomą - Malamut spędzający większość czasu na zewnątrz z chęcią prześpi się na takim posłaniu. Dogrzewanie budy nie jest konieczne. W gorące dni większość psów lubi pić wodę z lodem, dzięki której mogą się skutecznie schłodzić. Uwielbiają też wskoczyć do dziecięcego basenu, gdy nadejdzie lato.


 

Czy można tresować alaskana ? Czyli jak wychować idealnego psa....

Trening jest niezbędny. Każdy pies powinien znać podstawy etykiety, ale żaden nie rodzi się z tą wiedzą. Poświęć czas na szkolenie poprzez pozytywne skojarzenia. Jeśli trzeba, znajdź szkółkę dla psów wyznającą filozofię treningową podobną do twojej. Jeśli napotkasz problem behawioralny, którego nie da się rozwiązać samodzielnie, zgłoś się do doświadczonego tresera, i to jak najszybciej. Im szybciej zaczniesz pracować nad rozwiązaniem, tym szybciej pozbędziesz się kłopotu. Idealnym rozwiązaniem dla socjalizacji szczeniaka jest psie przedszkole, w którym twój pies uczy się "psich" zachowań, w grupie rówieśników.

Musisz zrozumieć genetyczne zachowania swego psa i cel, dla którego go wyhodowano. Pamiętaj, że Alaskan Malamute to pies pracujący, który musi mieć zajęcie. Zamknięcie go w ogrodzie i rzucenie mu kości nie sprawi, że będzie szczęśliwy. Alaskany potrzebują dużej ilości rozrywki i ćwiczeń. Najlepiej oczywiście czują się w zaprzęgu, ale można zastąpić tę aktywność długimi spacerami i zabawą. Malamuty są świetnymi towarzyszami podczas spacerów, wędrówek górskich, czy jazdy na rowerze.

 

alaskan malamute

O ile nie stajesz w obronie siebie, drugiej osoby lub innego zwierzęcia, nie możesz  zachowywać się agresywnie w stosunku do malamuta, nie wolno kopać, uderzać ani w inny brutalny sposób obchodzić się z psem. Malamuty doskonale wiedzą, co jest uczciwym zachowaniem, a co niesłuszną karą. W najlepszym wypadku stracą do ciebie szacunek, w najgorszym może się to skończyć pogryzieniem. Właściciele Malamutów często zapominają, że bodźce które każą psu biec lub zostać przy nodze, atakować lub szukać są różne i zależą od indywidualnych metod wychowania i szkolenia, więc nie każdy pies da się wytresować w ten sam sposób, a pewne cechy wynikają z dziesiątek lat doboru genów podczas hodowli oraz ostrożnej pracy z każdym Alaskanem. Zbadaj historię swego psa i porozmawiaj o niej ze specjalistami. Dzięki temu zrozumiesz, skąd wzięły się niektóre irytujące zachowania twojego pupila i będziesz mógł zdecydować, w jaki sposób podejść do szkolenia i na czym należy się skoncentrować. Zawsze musisz być o jeden krok przed psem, co jest o wiele łatwiejsze w przypadku szczeniaka - dużego, dorosłego Malamuta, któremu przez lata wiele złych zachowań uchodziło na sucho, znacznie ciężej opanować. Alaskany to wspaniałe psy, ale wymagają wiele uwagi podczas tresury. Bardzo łatwo je zadowolić, gdy są młode, ale jeśli popełnisz błędy wychowawcze, które nie zostaną skorygowane, twój pies może być agresywny i nikt nie będzie chciał z nim przebywać pod jednym dachem, a to z kolei może doprowadzić nawet do jego uśpienia.

Aby z powodzeniem wytresować Malamuta, musisz zrozumieć, co na niego działa. Alaskany wręcz kipią uczuciami i są skore do zabawy, ale są też inteligentne, niezależne, uparte i lubią dominować. Mają głęboko zakorzeniony instynkt stadny i poczucie hierarchii. Dawniej te cechy były niezbędne do przeżycia w niesprzyjających warunkach, w których wychowywały się psy i są one wciąż częściami składowymi ich charakteru. Jeśli uda ci się okiełznać ten temperament i uda ci się wykorzystać swoją wiedzę podczas treningu, twój Malamut stanie się twym najlepszym przyjacielem. Jeśli jednak zaniedbasz potrzeby psa lub masz oczekiwania, których ta rasa nigdy nie będzie potrafiła spełnić, nie uda wam się dogadać.

Jak najszybciej ustal zasady panujące w domu i upewnij się, ze szczeniak wie, kto rządzi w stadzie. Jeśli nie chcesz, by dorosły Malamut wskakiwał na łóżko, musisz go tego oduczyć już za młodu. Każdy właściciel prędzej czy później natrafi na jakiś problem behawioralny, dlatego musisz zrozumieć, dlaczego twój pies zachowuje się tak, a nie inaczej.

Oto kilka wskazówek, które pomogą ci rozwiązać problemy:

Kontroluj psa i sytuację. Zakładając obrożę i smycz, powinieneś przejąć kontrolę nad Alaskanem. Dla wielu psów treningowa obroża oznacza czas na posłuszeństwo, nie zabawę, co może uspokoić niegrzeczne zwierzę. Pies na smyczy nie może uciec ani ganiać innych osób lub zwierząt, a właściciel może mu pomóc zrozumieć, jak powinien się zachować.

Bądź pozytywny. Zamiast mówić "NIE", daj psu pozytywny bodziec i każ mu zrobić coś fajnego, na przykład usiąść lub warować. Chwal go, gdy wykona polecenie, zamiast na niego krzyczeć, gdy robi coś źle. Jeśli pies skacze, niech otrzyma komendę "siad", w razie potrzeby możesz go zachęcić do jej wykonania pochwałą lub smakołykiem.

Pozwól psu być psem. Wielu właścicieli uznaje kilka zwyczajnych psich odruchów za denerwujące lub nieodpowiednie. Kopanie jest naturalnym psim zachowaniem, mimo, że może zniszczyć piękny ogród. Zamiast karać psa za jego instynkt, lepiej dać mu do zabawy obszar, na którym zakopane są drobne przysmaki. W ten sposób to zachowanie ograniczy się do wyznaczonej przestrzeni, zwłaszcza, jeśli pochwalisz psa za kopanie tam, gdzie chcesz. Jeśli naturalne odruchy zaczynają ci przeszkadzać, wymyśl coś kreatywnego, aby i czworonóg, i właściciel byli zadowoleni.

szkolenie alaskan malamute

Niech pies zasłuży na nagrodę. Każdy zasługuje oczywiście na darmowy przysmak, ale twój pies nie pokocha cię mocniej, jeśli będziesz się z nim bawił, wychodził na spacer, karmił go i drapał wtedy, kiedy tego zechce. W ten sposób kreujesz problem, w którym to pies "tresuje" ciebie i traci do ciebie szacunek. Naucz psa, by prosił o nagrodę, wykonując komendę "siad" lub "leżeć" albo inne polecenie, które zna, nim dostanie to, czego chce.

Bądź konsekwentny. Nie możesz zmieniać wyznaczonych zasad zależnie od tego, w co jesteś ubrany lub kto przyszedł w odwiedziny, albo dlatego, że miałeś mniej udany dzień. Jeśli pies dotychczas mógł wchodzić na kanapę, będzie zdziwiony jeśli podczas wizyty ciotki zakażesz mu leżeć na meblach. Skoro mógł skakać po tobie, gdy nosisz dżinsy, nie zdziw się, że robi to samo, gdy wkładasz odświętny strój. Sam też musisz się trzymać wyznaczonych zasad.

Wyrażaj się jasno. Właściciele często mylą psy, zmieniając słowa komendy, powtarzając je bezustannie nie pokazując, o co im chodzi lub zakładając, że pies je rozumie. Gdy nie masz pewności, pokaż delikatnie zwierzakowi, czego oczekujesz i wydając jednocześnie komendę, by połączył oba fakty. Wyrażaj się jasno i wyraźnie i upewnij się, że mówisz wesołym, zachęcającym tonem. My używamy do komunikacji słów, psy są natomiast mistrzowsko czytają język ciała. Jeśli twoje gesty mówią jedno, a głos co innego, pies będzie się kierował tymi pierwszymi. Dlatego osoby, które nachylają się nad psem i kiwają palcem, mówiąc "nie nie nie" słyszą wesołe szczeknięcie. Taka postawa ciała zachęca czworonoga do zabawy.

Ćwiczenia, ćwiczenia, ćwiczenia! Najczęstszym źródłem problemów  jest znudzenie lub brak treningu. Gdy wychodzisz z domu, pies nie ma za bardzo co robić, a jego potrzeba ćwiczeń znika. Dobrze znany ogródek lub dom są nużące, a niewiele psów  trenuje z własnej woli.  Poświęć czas na zabawę z psem, przebiegnij się z nim, idź do lasu, popływaj albo idź na bardzo długi spacer. Zmęczony malamut to grzeczny pies.

Stymuluj umysł. Skorzystaj z zabawek edukacyjnych, którymi pies musi się porządnie zająć, nim wypadną z nich przysmaki. Nawet najmądrzejszy pies będzie miał zajęcie na kilka godzin!